ΙΣΤΟΡΊΑ:
Το ενδιαφέρον του ανθρώπου για τη μελλοντική γνώση του καιρού είναι τόσο παλαιό, ώστε χάνεται στα βάθη των μυθολογικών αιώνων.Αρχαίοι λαοί όπως Ινδοί, Αιγύπτιοι, Ασσύριοι , Βαβυλώνιοι κλπ. παρατηρούσαν τα διάφορα φαινόμενα και κατά τις δυνάμενες αντιλήψεις τους τα ενσωμάτωναν στις διάφορες δοξασίες τους.Όμως αυτές οι προβλέψεις που στηρίζονταν κυρίως στους αστέρες ήταν ατελείς.Ωστόσο όμως ήταν χρήσιμες στις κύριες τότε ασχολίες τους, στη γεωργία και την κτηνοτροφία.Οι αρχαίοι όμως Έλληνες που εξ ανάγκης βρέθηκαν, μετά τους τρεις κατακλυσμούς του αρχαίου ελλαδικού χώρου, ν' αναπτύσσουν τη Ναυτιλία όχι μόνο συμπλήρωναν τις παρατηρήσεις τους δίνοντας αλληγορικές ερμηνείες αλλά έφτασαν και να τις κωδικοποιούν.Η Ελληνική Μυθολογία είναι πλούσια σε τέτοια παραδείγματα.
Από τον 5ο αιώνα π.Χ. οι Έλληνες άρχισαν τις μελέτες σχετικά με την μετεωρολογία.Συγκεκριμένα ο Αριστοτέλης δημοσίευσε 4 μεγάλα βιβλία που ονομάστηκαν ''Μετεωρολογικά''.Σε αυτό το έργο συγκέντρωσε όλες τις παρατηρήσεις-γνώσεις σχετικά με τον καιρό, τη θάλασσα και τον ουρανό.
Επίσης ,ο Θεόφραστος , μαθητής του Αριστοτέλη, έγραψε το βιβλίο ''Σημείων'' που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί συνδυασμός επιστήμης και παράδοσης.Περιείχε πολλούς κανόνες για την πρόγνωση του καιρού καθώς και ενδείξεις που φανερώνουν πως θα ήταν ο καιρός το επόμενο έτος ή και ακόμη περισσότερο.Τα έργα αυτά πέτυχαν την επιστημονική πλέον ερμηνεία των φαινομένων.Αυτό είχε ως συνέπεια η Ελληνική Μυθολογία να αντικαθίσταται  από τη ''στατιστική'' με την οποία προχωρήσαμε στη πρόγνωση του καιρού.Οι Έλληνες κατέγραψαν τα συμπεράσματα και τις προγνώσεις τους σε ημερολόγια που ονομάστηκαν ''παραπήγματα''.
Αυτά εξέθεταν στην αγορά για να πληροφορούνται οι ενδιαφερόμενοι  για τα καιρικά φαινόμενα που θα ακολουθήσουν.
Την περίοδο παρακμής των Ελλήνων οι μελέτες σχετικά με τη μετεωρολογία σταμάτησαν και οι Ρωμαίοι στη συνέχεια δανειζόμενοι τις γνώσεις των Ελλήνων πρόσθεσαν πολύ λίγες πληροφορίες.